نصيحت هاي پدرانه
ميدانيد هميشه شروع يك كار، خيلى سخت است. وقتى كار شروع شد، روى غلتك افتاد، آسانتر ميشود. از يك جامعهى جاهلِ متعصبِ دور از اخلاقِ گرفتار انواع و اقسام فساد، پيغمبر بتواند يكى مثل عمار را بيرون بياورد، يكى مثل ابوذر درست كند، اينها مگر كار آسانى است؟ پيغمبر چه كار كرد؟ اين دندهى سنگينى كه توانست اين موتور را به راه بيندازد، چه بود؟
آيات مكى را نگاه كنيد؛ در درجهى اول، ذكر قيامت، ذكر عذاب الهى، ترساندن از نقمت الهى براى كافران و دُوران و كوران است؛ اينها بود كه آن تكان اول را به مردم داد. ما از اين نكته نبايد غفلت كنيم. شفاعت به جاى خود محفوظ، محبت به جاى خود محفوظ، ولايت به جاى خود محفوظ؛ اما خداى متعال، هم رحمت دارد، هم سخط دارد.
سخط الهى را هم به ياد خودمان بياوريم؛ اول به ياد خودمان، بعد به ياد مردم. اين است كه دلهاى ما را تكان ميدهد، اين است كه ما را از اعماق جهالتها و ماديگرىها و گرفتارىها بيرون ميكشد؛ اينها جزء نيازهاى ماست. دنيا را بشناسيم، آخرت را بشناسيم، وظيفه را بشناسيم، جهاد را بشناسيم.
امروز ملت ما يك ملت تازه متولد شدهى در دنياى گرفتار است، با يك خلقت ديگر، با يك هيئت ديگر، با يك شاكلهى ديگر، با ابعاد وجودىِ نو. در دنيائى كه همهى عوامل براى دور كردن دلها و مردم از معنويت بسيج شده بودند و تلاش ميكردند و همچنان ميكنند، يك ملتى متولد شده است با زيربناى ايمان؛ اين چيز كمى است؟ اين مثل الماس ميدرخشد. هيچ لازم نيست ما پيرايه ببنديم؛ مثل خورشيد نورافشانى ميكند. ما يك چنين ملتى داريم.
هم معنويت، هم آگاهىهاى دنيوى، هم زيور دانش، هم تلاشهاى سياسى، هم كار درست تبليغى، هم سازندگى خود، هم سازندگى جامعه، هم رسيدن به بناى اقتصادى، هم رسيدن به بناى اخلاقى؛ اينها همه جزو كارهاى ماست. شما نگاه كنيد ببينيد در اين بخشهاى گوناگون و متنوع، چه كار ميتوانيد بكنيد؛ چقدر ميتوانيد آگاهى بدهيد.
شاعر ما متوجه به اين نقاط باشد، گويندهى ما متوجه به اين نقاط باشد، مداح ما همين جور؛ ببينيد چه اتفاقى مىافتد.
اگر سرمايههائى را كه در اختيار داريم، درست بشناسيم و به كار ببريم، بىنيازترين خلق خدا، ملت ما و مسلمانها خواهند بود. همين نماز، يكى از سرمايههاست. نماز را ميخوانيم، با غفلت عبور ميكنيم؛ مثل اين است كه يك انسان مبتلا به فقر غذائى، كمبود ويتامين، كمبود پروتئين، محتاج مواد لازم، به يك جعبهاى دسترسى پيدا كند كه پر از همهى اين موادى است كه او احتياج دارد؛ بعد آن را بو كند، كنار بگذارد! خب، باز كن، بخور، استفاده كن، نيرو را بفرست به بدن خودت؛ همين طور بو ميكنى، ميگذارى كنار؟! حالا آنهائى كه اصلاً اعتناء نميكنند، هيچ.
ما نماز را همين طور بو ميكنيم، ميگذاريم كنار! كلمه كلمهى نماز درس است، كلمه كلمهى نماز حال است؛ اگر قدرش را بدانيم.
روزه همين جور است، زكات همين جور است، جهاد همين جور است، تعاليم دين همين جور است؛ مداحى شما هم همين جور است. مداحى شما هم جمله جملهاش، كلمه كلمهاش ميتواند مغذى باشد؛ ميتواند مستمع را رشد بدهد.
بخشي از سخنان مقام معظم رهبري در جمع مداحان
موضوعات مرتبط: * مقام معظم رهبــریسخنان معظم له با مداحان
برچسبها: بخشي از سخنان مقام معظم رهبري در جمع مداحان